Historia płyty winylowej

Historia powstawania płyt winylowych pochodzi z roku 1807. Właśnie wtedy Thomas Young za pomocą rysika chciał uzyskać dźwięk, rysując nim po powierzchni pokrytej sadzą. Oczywiście jego próba okazała się porażką. Natomiast wizja sposobu wydobycia dźwięku przetrwała. Już nie za pomocą rysika a igły, wykonanej z diamentu, udało się Thomasowi Edisonowi w 1877 r. zapisać i odtworzyć dźwięk z folii cynowej nawiniętej na stalowy walec. Początkowo napędzany korbką, później mechanizmem sprężynowym. Głośnikiem i jednocześnie mikrofonem była duża lejkowata metalowa tuba.

Nazwa płyta winylowa jest potoczną nazwy płyty gramofonowej. Najczęściej taka płyta była wykonywana z polichlorku winylu, stąd jej nazwa. Produkowano ją w różnych kolorach. Jednak najbardziej pożądanym był kolor czarny. Stąd może być nazywana jako czarna płyta. Częstym jej nazewnictwem, jest także płyta analogowa, co nawiązuje do jej analogowego zapisu i odczytu dźwięku.
Płyty winylowe, używano do odtwarzania muzyki od końca wieku XIX do lat 80 XX w. Po tym czasie zostały zdominowane przez zapis cyfrowy. Obecnie następuje ich renesans, poprzez rosnącą liczbę fanów i kolekcjonerów muzyki analogowej i płyt gramofonowych.